Düşenin de sahibi var

Karun ile başlayan öne çıkma, gözde olma, itibar görme derdi hiç aksamadan süregelmiştir günümüze kadar.

“Makamlar gelip geçicidir,

Bugün varız yarın yokuz,

Sultan Süleyman’a bile kalmadı bu dünya,

Çok yaşayan yüz yıl yaşıyor,

Makamın mevkiinin canı cehenneme bize insanlık lazım.”

Gibi lafları herkes eder.

Eder etmesine de…

Düşenin irtifasını kaybettiği gerçekçi bir dünyada yaşıyoruz.

Sadece düştükten sonra herhangi bir şey kaybetmeyen insanlar çok fazla irtifa kaybetmiyor.

Doğru oturup doğru konuşmak gerekirse…

Nefis varsa ki var, düşmek kötüdür. Bu nettir. Lamı cimi yoktur.

Makamdan düşen insanın tavır ve davranışlarını kınamak da kötüdür.

Yeter ki, irtifayı kaybedip etrafına kötülük saçmasın, yeter ki istikametten ayrılmasın.

En basit bir görevden bile ayrılınca insanları hüzün kaplar.

En basitinden emekli olan bir insan bile önceki ilgiyi, itibarı yitirdiği için yalnızlaşır, dertlenir.

Kimi insanların emekli olunca birkaç sene sonra hastalanması, eski hastalıklarının nüksetmesi hatta kimisinin vefat etmesi bile sanki biraz bu durumla ilgili gibidir.

Köylerde dikkat edin, terk edilen evler göçer, yıkılır.

Meşgale cansız varlıklara bile hayat verir.

Arabayı nemsiz bir yere park edin yıllardır kullanmayın o araba dökülür.

İşleyen demirin pas tutmamasıdır bu.

İnsanoğlu itibardan düşünce de makamdan düşünce de işinden emekli olunca da kendisini oldukça kötü hisseder.

Her olumlu şeyi başkasından beklemek yerine…

Toplum olarak onlara karşı tavır ve davranışlarımıza dikkat etmek zorundayız.

Siyasete düzen veriyoruz yazılarımızda, eğitim sistemine düzen veriyoruz falan da…

Aslında, elimizden gelen konulara öncelik versek daha doğru bir iş yapmış oluruz.

Makamdan düşen bir insan ihanet peşinde değilse…

Onlara karşı daha anlayışlı olmalı, onlara gerektiği yerde omuz vermeliyiz.

Etrafta görmüşsünüzdür…

Kanunlar gereği bile olsa makamdan düşen insanları ezmeye çalışan, onları iş arkadaşları içerisinde kötü duruma düşüren davranışlar sergileyen insanlar var.

Üstelik bu insanlarda sözüm ona Allah korkusu da var.

Bu tür insanlar kendileri asla düşmeyecek gibi davranan zavallılardır.

Yarın belki daha beter konuma düşeceklerdir.

Düşmez kalkmaz bir Allah sözünü içselleştiremeyen herkes elbet bir gün yaşattığının kat be kat fazlasını kendisi yaşayacaktır. Zira, düşenin de sahibi var…

Erken olgunlaşıp dalından önce düşen eriğe, daha olgunlaşmamış ham erik gülmez.

Mustafa Süs