Seninle hiç karşılaşmadık yollarımız kesişmedi. Oysa ki o adamı daha bu sabah gördüm ve yine karşılaştık. O bu karşılaşmanın farkında değil benim de umurumda değil fakat bunun üzerine bunca yıl aynı şehirde yaşayıp seninle hiç karşılaşmamak garip geldi. Daha önce hiç aklıma gelmemişti. Böyle bir arzum hiç olmadı.
Ağzımızdan çıkan sözler kaderimize döner, şimdi içimde garip bir huzursuzluk peyda oldu. Her an bir köşe başında karşıma çıkacaksın yada ben yine bütün dalgınlığımla seni fark etmeden geçip gideceğim yanından diye düşünüyorum. Hatta buna eminim. Miyop olmasam her şeyi görüp fark edecekmişim gibi geliyor ama öyle olmadığını biliyorum. Dikkat dağınıklığım var benim hani şu meşhur hastalık (DEHB) senin bana şaşgaloz demene sebep olan şey tam da bu. Hangi amaçla yola çıkıyorsam sadece ona konsantre oluyorum ve başka hiçbir şeyi, hiç kimseyi görmüyorum. Bunu sana anlatmamalıyım, ki sen de herkes kadar hatta daha fazla benim bu hallerimle dalga geçerdin. Bir insan evden sadece bir şey yapmak için çıkar onu da yapmadan geri döner mi, diye söylenip dururdun. Benim farklı bir versiyonum hiç olmadığı için bu durumu yadırgamıyor herkesi böyle sanıyordum. Ta ki bir gün bir arkadaşım benim yanıma gelmeden önce yaptığı şeyleri anlatana kadar. Bir kaç farklı semtte işlerini halletmiş ve yanıma gelmişti üstelik kendi değil başka semt başka bir şehirde oturuyordu. O gün ona hayran oldum ve kendimi tembel olarak tanımladım. Daha önce binlerce kez kendime bu tanımı yapmıştım. Sonra başardıklarımı düşündükçe kendimle çelişiyor yok, hayır ben tembel olamam, diyordum. Diyordum demesine de neden böyle olduğumu düşündükçe işin içinden çıkamıyordum. Bu durumun bir tanımı olması beni bir başka insan yapmıyordu. Bu yaşayış biçimimin benim için normal olması dışında kalınca aman ne olacak bugün olmasa yarın hallederim, rahatlığından sıyrılmış tedirgin olmaya başlamıştım. Başka türlü olabilir. Fark ettim ki bir çok şey yoluna girmek için benim çabamdan çok boş vermeme ihtiyaç duyuyor. Aynı anda iki şey yapamıyorum, dedikçe merdiven yürürken sakız çiğneyemez diye dalga geçerdin benimle. Hani bunu düşünmedim değil, gerçekten yapamıyor olabilir miyim diye. Ekstra bir zihin yükü vermeyen hal ve tavırlarda zorlanmıyorum fakat aklım başka yerdeyse bardaktaki suyu bile üzerime dökmeden içemiyordum. Aman bunu herkes yapar diyeceksin biliyorum başkaları için ben de herkesim zaten.
Öyle her hale tavra bir tanı koyup içinden sıyrılmak değil niyetim. Bütün kötülere yeni bir hastalık türetip tanı koymalarına ve onları suçsuz gösterme çabalarına benziyor benziyor bu iş ama öyle değil. Ben kendimde yanlış olan şeyleri masum göstermek niyetinde değilim aksine bir çok kişiye göre daha fazla emek ve zaman harcadığımı anlatmaya çalışıyorum. Kıskanç, haset insanlara maruz kaldıkça kendi yapacaklarıma daha fazla odaklanıyorum çünkü onları delirtmek için başarılı olman yeterli. Zaman ve iyi niyetimi kaybetmekten başka hiçbir işe yaramaz onları muhatap almam. Kötü insanlara iyilik atfetme çabası en çok yaptığım hatalardan biri. Şimdi seni görüyorum. Geçip gittin sokağımdan herkes gibi bu yüzden hikaye burada başlayıp burada bitiyor.
