Peygamberlerin mesleği

24 Kasım günü bütün dünyada öğretmenler günü olarak kutlanıyor. Hem toplumlar hem de öğretmenler kendi kadri kıymetlerini bilmelidirler.  İki meslek peygamberlik mesleği olarak kayda geçmiştir ve anılmaktadır. Bunlardan birisi çobanlıktır. İkincisi de öğretmenlik. Çobanlık ile öğretmenlik sadece mertebe yönüyle birbirlerinden ayrılır. Yoksa ruhları aynıdır. Dönüşüm ve tekamül halindedirler. Çobanlık davar ve hayvan gütmedir. Genellikle peygamberler  irhasat dönemlerinde yani bi’sete hazırlık devresinde çobanlık yapmışlardır.  Hazreti Musa en tipik örneklerden birisidir ve Medyen’de çobanlık yapmıştır.

   Bunun hikmeti nedir? İnsanlara muallim olma aşamasından evvel hayvanları terbiye ederek canlılara yönelik şefkat kazanması ve şefkat ve merhametinin tekamül etmesidir.   Genellikle peygamberlik olgunluk yaşında verilir.  Genelde 40 yaş ve üzerinde bu paye ile taltif edilirler.  Bu yaşlarda duygular gelişmiş olur.  Kırk yaşına kadar fiziki olarak güçlenirler.  Manevi olarak da olgunlaşırlar. Fizikle gelişmeye paralel matefiziki  olgunlaşma da önemlidir ve bunun için de asgari olarak kırk yaşı  sınır kabul edilmiştir. Hatta Ebu’l Hasan el Eş’ari’nin Mutezile mezhebinden ayrılması ve muhakemeyi esas alarak ehli hadisin yolunu takip etmesi  40 yaşında gerçekleşmiştir  (Hicri: 260: 300).  Bu nedenle de peygamberlerin yaşları ile İmam Eş’ari’nin mesleğini değiştirdiği yaşı mukayese konusu olmuştur.  O yaşta aklen ve ruhen kemale ermiştir.  Çobanlık insanın şefkatini ortaya çıkaran meslek grupları arasındadır. Zira insanın şefkati cansız eşya karşısında pek ihtizaza gelmez ve tekamül etmez ve ortaya çıkmaz. Buna mukabil bir ön kademe ve mukaddime olarak peygamber namzetlerinin çobanlık yapmaları onlardaki canlı sevgisini ortaya çıkarır. Buradaki deneyim ilerideki insanlar karşısında yaşayacağı deneyimin bir alt basamağını teşkil eder.  Bu nedenle de kimi sahabelerin lakapları hayvanlarla izafe ve tamlama halindedir. Sözgelimi Ebu Hureyre kedileri çok sevdiği için Kedinin babası lakabıyla anılmıştır.  Karınca babası Ebu Zer diğer bir örnektir. Hatta bu iki sahabenin lakapları isimlerinin önüne geçmiştir.  Çobanlık yalnızlık nedeniyle hem tefekkürü melekesini geliştirir hem de şefkat katsayısını artırır.

  İkinci peygamber mesleği ise doğrudan doğruya insanla alakalı olan öğretmenlik mesleğidir.  Nitekim bir ifadede ‘ Kade’l muallimu en yeküne nebiyyen’ denilmiştir. Sanki muallim peygamberlik makamını,  mertebesini kazanmıştır.   ‘Az kalsın komşu komşuya varis olacaktı’ hadisi gibi öğretmenin de peygambere paralel meslek icra ettiği ifade edilmektedir. Elbette peygamberlerin zanaatları da vardır ve Hazreti Davud gibi demir işleyerek hayatlarını kazanmışlardır. Peygamberlik devresi aynı zamanda ümmet üzerinde öğretmenlik devresidir.   Peygamberlik mesleğine aidiyetin tek şartı insanlara hayır yani iyilik öğretmektir.  Kainatın dengesi iyilik üzerinde durmaktadır.   Nitekim, bir hadiste iyiliği öğreten öğretmenin yeri şöyle tayin edilmiştir:  Allah, melekleri ve gök ehli ile birlikte yuvasındaki karınca ve balığa kadar yer ehli dahi her şey insanlara hayır öğreten kimseye salat ve  istiğfar ederler.  İyilik kainatın dengesini ve canların nefes almasını sağlamaktadır.  İnsanları insanlığın hizmetine sevk etmektedir. Dolaylı olarak yaşamlarını kolaylaştırdığı için yer ve gök ehli dahi iyilik öğreticisine medyun-u şükran olarak istiğfar eder.

  Hikmet ehlinden Fudayl İbni İyaz adeta Hazreti Mesih’in ağzından çıkmış bir üslup ile şöyle der: İlmiyle amil ve muallim kişi göklerde ‘büyük’ olarak anılır. 

  Tabipler beden muallimidirler.  Organlarla ve vücut anatomisi ve yapısıyla ve iskeletiyle ilgilenirler.  Öğretmenler ise manevi iskeletle ve manevi yapı ile ilgilenirler.  Peygamberler genel tavsiye itibarıyla tıpla da ilgilenmişlerdir. Nitekim karantina devresinde Hazreti Peygamberin tavsiyelerinin ne kadar hayati olduğu anlaşılmıştır.  

    17 Mart 2020 tarihli Newsweek dergisinde yayımlanan Rice Üniversitesi Sosyoloji Bölümü’nde akademisyen olan Dr. Craig Considine imzalı ”Can the power of prayer alone stop a pandemic like the coronavirüs? Even the Prophet Muhammad thought otherwise” isimli makelede hijyen ve temizlik ön plana çıkarılırken, örnek olarak Hz.Muhammed’in hadislerine yer verildi.

Peygamberimiz 1400 yıl önce uyardı

Makalede ”Bir salgın sırasında başka kimin hijyen ve karantina önerdiğini biliyor musunuz?” sorusuna karşılık ”1300 (1400) yıl önce İslam Peygamberi Hz. Muhammed…” cevabı verildi.

Bulunduğunuz yerde veba hastalığı varsa o bölgeden ayrılmayın.

Dergide yer alan yazıda Hz.Muhammed’e ait ”Bir yerde veba salgını çıktığını duyarsanız oraya girmeyin, bulunduğunuz yerde veba hastalığı çıkarsa o bölgeden de ayrılmayınız” ve “Bulaşıcı hastalığı olanlar sağlıklı olanlardan uzak tutulmalıdır” hadisleri de yer aldı.

Hz. Muhammed’in hadislerini düşünün: Temizlik imanın bir parçasıdır.

Hadisleri ve Hz.Muhammed’in sözlerini düşünün diyen Dr. Craig Considine yine peygamberimize ait

* Temizlik imanın bir parçasıdır.

* Uyandıktan sonra ellerinizi yıkayın; uyurken ellerinizin nerelerde hareket ettiğini bilmiyorsunuz.

* ”Yemeğin bereketi; hem yemekten önce, hem de yemekten sonra elleri yıkamaktadır.” hadislerini örnek ve delil gösterdi.

Demek ki Müslüman olduğu halde kimileri tıbbı nebevi meselesine burun kıvırsa da sahih sünnet bu konuda hayati veriler ortaya koymaktadır.

Kısaca, peygamberler insanlığın başmuallimleridir.  Onların vekilleri de insanlığa iyilik öğreten ilim ehli ve kılavuzlarıdır.   Öğretmenler hem bilim hem de davranış öğretirler.

Birisi Amvas vebası ve vakasında karantina tavsiye eden Hazreti Ömer’e sorar: -Allah’ın kaderinden mi kaçıyorsun? Hz. Ömer cevap verir: -Evet, Allah’ın kaderinden yine Allah’ın kaderine kaçıyoruz. Bunu söyleyen Hazreti Ömer şüphesiz Hazreti Peygamberin eğitim tezgahından geçmiştir.