Gök Gözlü Bir Dede

Bu yazıyı kahvesiyle içip bitirene 2 kitap, 1 anı, 1 dua hediye…

Kıymetli yazarımız, gönül aşığımız Faruk DİLAVER abimizin ‘’ Aşina’’ kitabını okuduktan sonra insana bakmayı öğrendim. Veya öğrenmeye çalışıyorum. Sessiz insanları gözlemlemeyi, garipleri sevmeyi, boynu büküklere hürmet etmeyi…

Ne varsa harabat ehlinde var!

Ne varsa viranelerde var!

Yıl 2016… ( 2070 yılında bu yazıyı okuyacak kişi bana da bir fatiha okur musun?)

Arkadaşımız, daha önce ismini duymadığı bir güzeli rüyasında gördü:

– Bana Üftade derler. Ziyaretime geliniz.

İsmi not alındı bir kâğıda…

Yüreğe hicret yazıldı…

Meleğin kapısı çalındı…

– Beni Bursa’ya götür…J

Vee yola revan oldu dört kişi… Aslı can, Nesli can, Bir can, Sevdi can…J

Emir Sultan hz’nin, Üftade Mehmet Muhyiddin hz.’nin manevi huzurları ve diğer güzideler… Yaşanan diğer detaylar biz de kalsın…

Emir Sultan hz.’nin avlusunda bir dede… Çakır gözlü, aslında gök gözlü diyebilirim. Mavisi buz mavisi gibi… Dikkatimi çeken, gözlerinin renginin çok değişik olması, alt göz kapağının sanki aşağı düşmüş gibi durması…70’in üzerinde, hatta 80’in…Zayıftan biraz daha topluca… Tespih satıyor. Gerçek taşlardan, güzide ahşaptan teşbihler… İşçilikli hepsi, uyduruk değil hani… Turkuaz tespihten istiyorum, işaret etti ‘’bunu al’’…Daha çok alaydım diyorum şimdi… Hepsi ayrı güzeldi…

Acele ediyoruz, ayrılacağız… Bize baktı gök gözlü dede:

– Size bir şey vereceğim dedi.

Cebinden, titrek elleriyle küçük bir tomar içinde küçük kâğıtlar çıkarttı. Yüzüme baktı, sonra, tomarı karıştırdı parmaklarıyla… Kâğıtların içinden rastgele değil de bir şey arayarak baktı, titrek eliyle bir kâğıt çekti. Bana uzattı. Diğer arkadaşların da; önce yüzüne baktı, sonra tomarı karıştırdı, içinden bilinçli bir seçim yaptı. Bu davranışı ilginçti… Sanki kişiye göre bir şey veriyordu.

Nasibime düşen kâğıtta:

– ‘’Sübhanallahi ve bi hamdihi Sübhanallahil azim’’ duası… Titreyen bir elin titrek yazısıydı. Arka sayfada ‘’Mizanda ağır dilde hafif ‘’ yazıyordu.

Fotokopi değildi, mavi mürekkebin titrek bir elden görünme çabasıydı…

Ve dün akşam…

A.Hilmi ERTEM isimli bir güzide insanın ‘’İnsan-ı Kamil Sohbetleri’’ isimli kitabını okuyorum. Tavsiye ederim. ‘’Aşina’’ ve bu kitabı ilk 10 okuma listenizin başlarına alabilirsiniz.

Dün akşam 2.cilt s.95 sohbet:130

Ashaptan biri:

– Ya Resulallah, Allah’ın en sevdiği nedir? Diye soruyor.

Peygamberimizin cevabı:

– İki söz vardır ki onlar dilde hafiftir, terazide ağırdırlar; Rahman olan Allah’a sevimlidirler, bunlar; ‘’Sübhanellahi ve bihamdihi, Sübhanellahil’azimi. ‘’( Allah’a hamdederek O’nu noksanlıklardan tenzih ederim, Yüce Allah’ı tenzih ederim)

Allah dualar içinde en çok bu duayı severmiş. Bu duayı severek söyleyeni, Allah öyle severmiş ki her isyanını bağışlarmış. Annenin evladını sevdiği gibi.

Kitabı okuyunca aklıma yıllar önce titrek elleriyle, titrek harflerle yazdığı yazıyı bana uzatan, gök gözlü dede geldi… Meğer ulu kapının anahtarını sunmuş o titrek elleriyle soğuk ellerime… Bana bir hazine hediye eylemiş de anlamamışım… Biraz sohbet edeydim, duasını alaydım hani… Eğer hala yaşıyorsa haber verirseniz memnun olurum.

Sevgili okuyucularım! Malum üç aylar giriyor bu hazine bizden de size hediye olsun…

Demiştim ya 2 kitap, bir anı, bir dua…

Ne dersiniz; kendinize bir ahşap veya taş tespih alıp, bu duayı zikrederek, Rabbimize sevimli gelmeye…

Kucak dolusu sevgilerimle!…

31.01.2022

Melek KARADENİZ