Melek KARADENİZ

Söyleyin Mecnuna, derdini Leyla’ya anlatsın! Beni paraladığı yeter. İçime attığı kor kurşunu, Götürüp çöllere atsın, Ben de girdaplar açtığı yeter! Söyleyin Ferhat’a, Şirini bıraksın, Ömrüne şirinlik eylediği yeter. Aşk kim olurmuş, güzelliğimin yanında, Kerem’e el verip gönül  eğlediği yeter. Aşk...

Kitap okuyabilmek için bile sakin kafa lazımmış insana… Kitap okuyamaz, yazı yazamaz oldum. Bir dalgın duruş var mah cemalimde… Cemalimin mahını da göremez oldum. Nasıl bir yüzyılmış bu yirmi birinci yüzyıl? Yüzümün donukluğu, ruhum donukluğundan; gülemez oldum. Başımı da taşıyamıyor...

21.yy, tarihinin en büyük soykırımlarından birini yaşıyor. Hani savaşlarda erkekler, erce savaşır, erce öldürür, erce öldürülürdü ya. Bu öyle değil. Bu kahpece. Emzikli bebeler öldürülüyor. Anasından yeni doğmuş yavrular. Batı medyası, ABD medyası halkı uyanmasın diye, yayınlamıyor bile görüntüleri. Mazlum...

  Sustum En Sevgili! Yüzü kan içerisindeki kız çocuğunu, Sağa, sola dağılan et parçalarını, Yıkılan binaları, Enkaz altındaki çığlıkları, Kan kusan bebeleri, Aklını yitiren anaları, Tüm ailesini kaybeden yavruları, Çaresizce ağlayan babaları, Çaresizliğe Allahım! Çaresizliğime, Sustum!… Sustum En Sevgili! Muhammedin...

Mutlu çocukların şiirleri yoktur! Zemheri soğuğu yemeden bir yürek, Kalemle hasbihal eylemez. Ondandır şairlerin suskunluğu… Bakışlarındaki mana ondandır. Mutlu çocukların şiirleri yoktur. Hisli yüreklerin, yarası pas tutmayan namelerin iniltisidir şiir. Anlatamadıklarıdır, aktaramadıklarıdır. Yürekte yaşadıkları, ya da yaşayamadıklarıdır. Duygusuz çocukların şiirleri...

Aslanlar ıssız yerlerde yalnız ölürler!. Gösterişli yeleleri vardır aslanların Rüzgâra meydan okuyan. Alev çakan gözleri! Asumana uzanan… Bir heybet vardır omuzlarında, Ağır ağır, kendinden emin, yeri inleten ayakları vardır, Düşmana korku salan… Ama! Aslanlar ıssız yerlerde yalnız ölürler! Timsahın gözyaşı...

Bir hitap var arşı alanın üzerinden… ‘’ÜZÜLME! Allah bizimledir. ‘’(Tevbe suresi) tesellisi ile kullarına dayanak noktasını gösteren. Bir müjde var yüceler yücesinden… Allah bana yeter, O’ndan başka ilah yoktur. Ben yalnız O’na dayanırım. Çünkü O, büyük Arş’ın, muazzam hükümranlığın sahibidir.’” (Tevbe,...

Mevlana giderken ‘’Beni anlayacak adama hasret gidiyorum’’ diyordu. En yakınında bulunan ve sözlerini yazıya çeviren Hüsamettin Çelebi ‘’Ben de mi anlayamadım efendim? ‘’ diyordu. ‘’Evet, Hüsamettin, sen de anlayamadın’’ diyordu. Arifler yalnızdır, veliler yalnızdırlar, felsefeciler de yalnızdırlar, derin eserler veren...

Bu satırları, Temmuz ayında, otuzyedi derece sıcağıyla kendisini Antalya zanneden Amasya’da, Suluova iş çıkışı, minibüste yanıma oturan çocuk nedeniyle yazıyorum. Ben konuşmasam konuşacak değildi. Utangaçtı başı öne eğikti. Arkada anne, babası ve erkek kardeşinin yanına oturmak istiyordu ama boş koltuk...

Siz hiçbir Müslümanın, Hristiyan’a hakaret ettiğini gördünüz mü? Göremezsiniz!. Siz hiçbir Müslümanın, Hz. İsa’ya hakaret ettiğini gördünüz mü? Görmezsiniz!. İncil yaktığını, rahip tartakladığını? Göremezsiniz!. Hatta siz bir Müslümanın Hz. İsa’ya, ‘’İsa’’ dediğini bile göremezsiniz, Müslüman Hazreti İsa diyerek, Hazreti Musa...

Ya Vedudum!, Ya Vedudum!, Ya Vedudum!… Ya Perverdigârım!… Ya Refik-i âlâ! Nasıl varılır vuslata? Hikâye bu ya diye başlanır söze. İyi ki hikâyeler var hayatımızda. İsmini bilmediğimiz bir Allah’ın sevgili kulu, ıssız bir adaya çıkmış. Veya az sayıda insanın varlığını...

                                                    Umre Hatıraları -1-    Şevval umresine geldim. Yıl 2023… Ramazan bayramı bitiminde yola çıktık. 24 Nisan yolculuk, 25 Nisan varış. Kâbe-i Muazzama’dayız. İkramların ve imtihanların sağanak sağanak yağdığı şehir. Her şey güzel giderken, o sabah, hangi sabah olduğunu şu...

Yıllarca anlattığım ve sadece bir hikaye zannettiğim pek çoğunuzun iyi bildiği ‘’ Kabak Hikayesi’’ vardı… Ne zaman hayat veya insanlık liyakatine ulaşamamışlar tarafından yorulsam bu hikâyenin sahilinde dinlenirdim. Bu akşam bir âlimin hayatını okurken bir de baktım, hikaye zannettiğim olay...

Umre üzerine birkaç kelam edeceğiz lakin. Hac kısmına da sizler uyarlama yaparsınız. İhramlıklar giyilir, ellere ve saçın ön tarafına kına yakılır, zira Hakk’ın kurbanı vatanından ‘’Lebbeyk!’’ ‘Buyur Allah’ım buyur’ diyerek, Hz. İsmail olma yolunda yola çıkmıştır. Kâbe-i Muazzamaya varana kadar...

 Farkında mıyız bilmem ama enerji bombardımanının altındayız.    Sabah kalktığımızda elimize aldığımız cep telefonu, kapatmayı bilmediğimiz televizyon, şehirlere hâkim yanıp sönen ışıkları ile maalesef hayatımızı aydınlatmayan 5G’ler. Bütün gün elektrik altındayız. Yoğun elektriğin getirdiği gergin insanlar… Bir sinirlilik hali.   Her şeye...

Kalemim yas tuttu, gönlüm hüzün! 6 Şubatta zemheri kışı yaşadı güzel yurdum. Yeni yazılar yazmaya ne kalemde mecal, ne ruhta derman kaldı. Acı, ızdırap, feryat, figan… Zelzele her gün tekrarlayan bir zamandayken insan: Nisan baharı gibi geldi merhamet ayı Ramazan....

Ayasofya’nın yakınları… Yerebatan sarnıcının ilerisinde Yerebatan Camii. Barbaros abi ile orada buluşmak üzere kararlaştırdık. Kırk kandil yayınları sahibi abimiz. Benim için özel bir yayınevi Kırk kandil. Büyüklerin hayatlarını önce okuyup sonra ziyaret imkânını bu kitaplardan buldum.   Yayınevine doğru yürüyoruz. Bir...

Onlar; ben diyeyim on kişi, siz deyin yirmi, dört de fazladan olsun.  Ben diyeyim; Süheyla, Ayşe, Hatice, Ebru, Pakize, Zeynep, Ebru… Siz deyin; Selma, Saffet, Canan, canana giden…  Ben diyeyim, Mardin’den, Eskişehir’den, Diyarbakır’dan, Bursa’dan, İstanbul’dan… Siz deyin Almanya’dan, Çeçenistan’dan, Ankara’dan,...

– Mecnun! – Ben Leyla. – Hani valinin alay ettiği, ‘’Mecnun senin gibi kara kuru birine mi  âşık oldu? ‘’ dediği… – Mecnun! Ben Leyla… Kaderine ne yazıldıysa bahtına Mecnun olan! Mecnuna yüz vermediği, sokaklarında inim inim inlettiği sanılan, –...

Aslında bazen giderken hayattan ve yaşamak vadisinden, güzelce ölebilmekti belki bir sonbahar yaprağı gibi… Yârinden, yurdundan o son kopuşta en tatlı rengine bürünüp, son tebessümü takınmaktı. Ve hayran bırakmaktı tüm insanları, Son ihtişamına… Altın sarısı, Alev kırmızısı, Sonbahar… Ayrılıkların ayıydı...

Toplumumuzda hızla artmaya başlayan su-i zandan bahsetmek istiyorum. Su-i zan, insanlar hakkında olumsuz düşünmek demektir. Su-i zan sahibi kişiler, karşılaşılan her hareketin, kin ve fesada dayalı bir nedeni olduğunu düşünür. Olumlu düşünme eğilimine sahip değildirler. Diğer düşünce tarzına ise hüsn-ü...

Hazan mevsimi Eylül… Geldi yine esintisiyle… Oysa severdim hazan mevsimlerini… Sarı sarı yapraklar, sessizlik, huzur terennümü sokaklar… Lakin bu hazan, çok yaprak döktü be Usta… Olmadığı kadar, olmadı kader… Bu mevsimlerde ‘’ Gülü göremediğimiz zaman gül kokusunu kimden alırız, gül...