eğitim,öğretim,terbiye,talim,Meb,Üniversite,öğrenci,öğretmen,muallim,öğretim üyesi,maarif,aile,
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
Ankara
Karla Karışık Yağmurlu
4°C
Ankara
4°C
Karla Karışık Yağmurlu
Cuma Açık
3°C
Cumartesi Çok Bulutlu
6°C
Pazar Yağmurlu
5°C
Pazartesi Az Bulutlu
4°C

Yunus Vehbi YAVUZ

1944’de Trabzon/Çaykara/Akdoğan Köyü’nde doğdu. İlk dinî bilgiler ile Temel İslâmî ilimleri babası merhum âlim, zâhid müderris Hacı Hasan Râmî Yavuz Efendi’den aldı. Onun özel derslerine katılarak Osmanlı medrese geleneğinde yer alan dersleri okuyarak icazet aldı. Yazarın daha sonraki tahsil hayatının kronolojisi şöyledir: 1957: İlkokuldan diploma aldı. 1966’da Trabzon İmam Hatip Lisesini dışarıdan bitirdi. 1962-1977: Diyanet İşleri başkanlığına bağlı olarak vaizlik görevi yaptı. 1971: İstanbul Y. İslam Enstitüsünden mezun oldu. 1977: Bursa Yüksek İslam Enstitüsü fıkıh asistanlığına atandı. 1983: “El-Mebsût’a Göre Tatbikatta Hanefî Müçtehitlerinin İçtihad Usulü” konulu tezi ile kendisine doktor unvanı verildi. 1987: Doçentlik unvanı verildi. 1994: Profesörlüğe yükseltildi. Müellifin çeşitli dergilerde ve gazetelerde çok sayıda makalesi yayınlandı. Ansiklopedi maddeleri yazdı. Bir çok sempozyum düzenledi ve değişik sempozyumlara tebliğ sunarak ve müzakereci olarak katıldı. Alanı ilgili konferanslar verdi, çeşitli panellere ve tartışmalı toplantılara katıldı, medyada düzenlenen programlara katıldı. “İslam ve Hayat”, “Toplum ve İslam” konulu TV. Programları yaptı. Çeşitli gazetelerde yazılar yazdı. 1994-196 yılları arasında Malezya İslam Üniversitesinde “Vahye Dayalı ve İnsanî Bilgiler Fakültesinde” alanı ile ilgili olarak lisans ve lisansüstü düzeyinde dersler verdi, bazı tezler yönetti ve konferanslar verdi. Yazarın, bugüne kadar telif ve tercüme yolu ile yayınladığı kitapların sayısı 40 civarındadır. Toplam hazırladığı kitaplar 50’diyi aşmaktadır. Yazar tüm eserlerini yeniden gözden geçirerek gerekli inceleme ve eklemeleri de yaptıktan sonra yayınlamaya çalışmakta, bu yoldan birikimlerini toplumu ile paylaşmak azmindedir. Bursa’da faaliyet gösteren Kur’an Araştırmaları Vakfı’nın da kurucuları arasında yer olan müellif, otuz 35 yıla varan akademik hayatını resmen tamamlamış olup emekli edildikten sonra da fahri olarak Yüksek Lisans ve Doktora öğrencilerine özel olarak dersleler vermektedir. Evli ve beş çocuk babası olan yazar okuyucularından dua beklemektedir. Eserlerinden Bazıları Şunlardır: 1. İslam’da Zekât Müessesesi 2. Hanefi Mezhebinde İçtihad Felsefesi 3. İslam’da Düşünce ve İnanç Özgürlüğü 4. İslam Hukuk Metotdolojisinde İstihsan ve İcma’ 5. Çalışma Hayatı ve İslam 6. Bir Sosyal Güvenlik Kurumu Olarak Zekât 7. Kur’an’da Kadın Hak ve Özgürlüğü 8. İslam Hayat Prensipleri 9. Çağdaş Fıkıh Problemleri 10. Mukayeseli İslam Hukuku 11. Cuma Namazı 12. İbadetlerin Hikmetleri 13. Müslüman’ın İbadet Hayatı 14. Müslüman’ın Günlük Hayatı 15. Peygamberimizin Namaz Kılma Şekli (Elbanî’den tercüme) 16. Sahih Hadislerden Seçmeler (Tercüme) 17. Müslüman’ın Bir Günü 18. İki Cihanda Kazanmak İçin: ÇALIŞMAK, ÇALIŞMAK, ÇALIŞMAK

    İslam Dünyasında Kalkınmanın Önündeki Büyük Engel Taklitçilik

    Günümüz İslam dünyasında taklit hâkim durumdadır. İki türlü taklitten söz edilebilir. Biri Batı taklitçiliği, diğeri doğu taklitçiliğidir. Batı taklitçileri günümüzde sahnede olup en tehlikelisidir. Bu tür taklitçiler fiilen İslam ülkelerinin kaderi hakkında söz sahibidirler. Batı taklitçileri Batı’da ne varsa aynen kopya eden ve bir adım ilerisine gitmeyen, Batı’yı mutlak doğru kabul eden, sınırsın otorite sayan, özgün bir çabası bulunmayan, kendini hesaba katmayan, kendine güvenmeyen etkili ve yetkili bazı kimselerdir. Bunun en tipik örneği bundan yaklaşık 30 yıl önce medyaya intikal eden Dr. Ziya Özel olayıdır. Özel laboratuar kuran ve bu laboratuarda kanser hastalarını zakkum bitkisi ile tedavi eden meşhur Op. Dr. Ziya Özel, hem duyurmak hem de teşvik etmek amacıyla zamanın Sağlık Bakanı Bülent Akarcalı tarafından medyada gündeme getirilmişti. Bakan, anılan doktorun yaptığı tedavinin umut verici olabileceğini, söyleyerek Dr. Ziya Özel’in arkasında durduğunu, yaptığı tedavilerin umut verici olduğunu, bu zatın desteklenmesi gerektiğini, yaptığı tedavinin diğer akademisyen doktorlar tarafından incelenerek kanser illetine karşı şifa bulunması gerektiğini bu ve benzeri ifadelerle ortaya koydu. Bu haber toplumda büyük bir heyecan uyandırmış mesele günlerce TV. Ekranlarında tartışılmış, açık oturumlar yapılmıştı.
    TV.’deki bir açıkoturumda Türk Tabipler Birliği başkanı Prof. Dr. Nusret Fişek, Dr. Ziya Özel’in yaptığı tedavi yöntemini şiddetle reddetmesine karşılık, TV. Ekranlarında şu mealde bir açıklama yapmıştı: “Eğer bu çalışma Batı’daki bir dergide yayınlanabilirse bunu ancak o zaman kabul edebiliriz.” Batı tıpta ve diğer bilim dallarında bizden daha ileride olsa da bu zihniyet Batıyı nas gibi kabul eden tipik bir taklit örneğidir. Bu zihniyet tamamen taklide dayalı, kendine güveni olmayan, kendini yok sayan sakat bir anlayışın ürünüdür. Aslında önemli olan doğu yahut batı değil, belki bir hastalığın tedavisidir. Eğer bu alanda ferdi çabası ile bir doktor tedavi gerçekleştiriyorsa, bundan bütün doktorların istifade etmesi, mutlu olması ve bu olayın esasını ortaya koyarak taklitten kurtulmak için çaba göstermesi gerekir. Batı taklitçiliğine Dr. Nusret Fişek’ten daha çarpıcı bir örnek bulmak mümkün değildir. O açık oturumu düzenleyenlerin ellerine dillerine sağlık. Bir gerçeği gün gibi aşikâr ettiler.
    Batı taklitçilerince kendi insanımızın düşünce ve eylemlerinin ya da bizim ilim adamlarımızın buluşlarının bir değeri yoktur. Batıcılar bizim yaptıklarımıza ve bulduklarımıza eğer batılılar vize verirse ancak o zaman kabul etmektedirler. Benim çocukluk dönemimde Trabzon’un Sürmene ilçsesi ile Artvin’in bir ilçesinde mütevazı ev atölyelerinde kaçak olarak tabanca ve tüfek imal edildiği dilden dile dolaşırdı. Hem de orijinalinden daha sağlam imalat yapıyorlardı. Bunu yapmak suçtu. Bu sebeple zaman zaman bu suçu işleyenlere operasyonların düzenlendiğini basındaki haberlerden hatırlıyorum. Bu gibi zatların atölyelerine el konulur, üretimi yapan ustalar hapse atılırdı. İşte bunu yapanlar taklitçi zihniyetteki yetkili ve etkili insanlardı. Oysa bugün SİHA, İHA, TİHA’ları yapanlar onların torunlarıdır. Silah üretme ve kendimize güvenme becerimiz 65 yıl ertelendi. Bunu yapanlar hiç şüphe yok ki Batıcılardı. Şunu bilmek gerekir ki, Batılılar sürekli olarak kendilerinin taklit edilmesini, başka bir ifade ile kendilerinin daima önde gitmesini, Müslümanların ise geride kalmalarını; dolayısıyla Müslümanların kendilerine uydu durumuna gelmesini elbette isterler, bundan mutlu olurlar; kendi bünyemizden bir düşüncenin çıkmasını, bir buluşun gerçekleşmesini elbette istemezler. Müslüman beyinlerin çalışmamasından, sadece fotokopi makinesi gibi kullanılmasından elbette mutlu olurlar. Batıyı esas alan bir toplumda ne bilim olur, ne teknoloji gelişir. O düşüncenin sahipleri, kendilerini ilerlemiş saysalar da aslında hakiki gericilerdir. İslam ülkelerinin ilerlemesi, Müslüman toplumların canlanmasının önündeki en büyük engeli bu zihniyet mensupları teşkil eder. Her şeyden önce ülkemiz bu gibi geri kalmış kafalardan ya da kafasızlardan bir an önce kurtulmalıdır.
    Doğu taklitçiliğine gelince, Müslümanların tarihten günümüze gelişme ve değişmesine engel olan müzmin bir hastalıktır. Müçtehit âlimlerin bundan on beş asır önceki toplum yapısına göre ortaya koymuş oldukları içtihatları, serd ettikleri düşünceleri, yapısal değişikleri dikkate almaksızın aynen kabul etmek ve uygulamaya sokmak taklittir. Müslümanların çabalarında doğuya yönelmiş olmaları en isabetli bir harekettir. Fakat doğudaki eski düşünceleri aynen kabul etmek ve öylece hayata aktarmak yanlıştır. Zira on beş asırdır nice olaylar ortaya çıkmış, yapısal birçok değişiklikler olmuş, aradan hayli zaman geçmiş olmasına rağmen, hâlâ geçmiş asırlarda yaşamakta olduğunu farz ederek eski düşünceleri aynen kopyalayıp günümüze yapıştırmak da Müslüman’ca yaşamak isteyenlerin düştükleri büyük bir hatadır. Geçmişte yaşayan âlimlerimizin her alanda ileri sürdükleri düşüncelerden yararlanılmalı, fakat bunlar asla olduğu gibi taklit edilmemelidir. Nitekim bu tehlikenin farkında olan dört mezhep imamı, Müslümanların kendilerini sorgulamalarını, asla taklit etmemelerini tembih etmişlerdir. Bunlardan İmam Âzam şu dikkat çeken uyarıda bulunmuştur: “Nereden aldığımızı, kimden naklettiğimizi sorgulamadan hiç kimse için bizim görüşümüzü almak helal değildir.”
    Yukarıda söz konusu edilen taklitlerden biri yeniyi, diğeri ise eskiyi taklit etmektir. Avrupa nispeten yeni, bizim tarihteki bilgilerimiz eskidir. Bu tür taklitler İslam âleminde düşüncenin donmasına ve gelişmelerin durmasına sebep olmaktadır. Kanaatimizce birinci derecede hakiki marka, süperlüx gericiler, yeniyi taklit eden, Batı’yı esas alan bu gibi gericilerdir. Çünkü bir şahsı yahut bir toplumu taklit edenler o kişi ya da toplumu aşamazlar, diama onların gerisinde kalırlar. Çağımızda özellikle ülkemizde yayılan Batı Düzeyine ulaşma düşüncesi bu gerici zihniyetin en tipik örneğini teşkil etmektedir. Çağdaş batılılar değil, belki çağdaş düşünceler ve çağdaş zihniyet esas alınmalıdır. Ülkemizde hem Batılılar hem de bazı şahıslar aynen taklit edilerek bu millet geri bırakılmıştır. Çünkü asırlar öncesinde ve yakın zamanlarda yaşamış bir kişiyi hiçbir eleştiriye tabi tutmaksızın taklit etmek, onlara aynen uymak söz konusudur. Bir şahsı yahut bir toplumu hiçbir analize tabi tutmadan aynen alıp taklit etmek ise bazı tabuların oluşmasına sebep olur. Milletler için en tehlikeli durum o millet bünyesinde tabuların oluşmasıdır. Tabular, milletler için en tehlikeli bir durumdur. Bir ülkede kalkınma ve gelişmenin birinci düşmanı hiç şüphe yok ki oluşan tabulardır. Tabularla dolu bir ülke yıkılır, sürekli ezilir. Çünkü tabuların hâkim olduğu yerde serbestçe düşünmek mümkün olmaz, dolayısıyla düşünce gelişemez. Düşüncenin olmadığı yerde kalkınma, gelişme ve ilerleme olamaz
    Bu vesile ile günümüzdeki yeni bazı gelişmeleri sevinçle ve mutlulukla karşıladığımızı ifade etmeliyiz. Teknoloji alanında taklitten kurtulup hızlı bir gelişmenin adımları atılmaktadır. SİHA, TİHA, İHA, TURKOVAK benzeri buluşlar ülkemiz için hem umut vericidir, hem de gurur vericidir. Bu gelişmeyi can-ü gönülden tebrik eder, dini alanda de benzer gelişmelerin gerçekleşmesini Yüce Rabbimden niyaz ederim.
    Özetle: Genelde İslam dünyası, özelde Türk dünyası bu tehlikeli çağdaş taklitten uzak durmalı; hem dini hem de dünyevî alanda kendini yenilemeli, gelişmeli ve kalkınmalıdır. Bundan başka çıkar bir yol bilmiyoruz.

    Yazarın Diğer Yazıları
    Yorumlar

    1. Ahmed YAHYA dedi ki:

      30 HAZİRAN 2024–https://www.maarifinsesi.com/islam-dunyasinda-kalkinmanin-onundeki-buyuk-engel-taklitcilik/