Kalplere Dokunan Entelektüel Bir Öğretmen

Ortaokul ve lise öğrenciliğim boyunca okumanın, özellikle kitap okumanın önemini ısrarla vurgulayıp okumayı tavsiye eden üç veya dört, bizzat isim belirterek kitap tavsiyesinde bulunan birkaç öğretmenden birisiydi.

Mesela; Necip Fazıl’ın O ve Ben başta, bazı eserlerini kütüphanesinden bizzat getirip vermiş, okumamı istemişti. Ali Fuat Başgil’in Gençlerle Baş Başa adlı kitabını ilk defa kendisinden duydum. İlk gördüğüm kitapçıdan satın aldım. Baskı yılı 1983’tür. Booker T. Washington’ın Kölelikten Kurtuluş’unu onun sayesinde okudum. Hatırlayabildiklerim…

İmla ve noktalama kurallarına hassasiyet gösterir, güzel yazı yazar, düzgün konuşurdu; hatta iyi bir hatipti. İşlerinde disiplinli, dikkatli, titiz, ilkeli, kararlıydı. Söz ve davranışlarında yapmacıklık yoktu. Öğrencisine değer verir, asla tahkir edip incitmezdi. Zarif, alçak gönüllü, tutumlu, gösterişten uzak ve sadeydi.

Bir imam hatip lisesi meslek dersleri öğretmeni olarak alanına hâkim olmakla birlikte edebiyatla, tarihle, felsefeyle, mantıkla, psikolojiyle, sosyolojiyle ilgilenirdi. İyi derecede matematik bilgisine sahipti. Arapça, Farsça ve Fransızca bilir, Osmanlı Türkçesiyle yazılmış metinleri okurdu.

Sekiz yıllık kesintisiz eğitimin getirdiği şartlar yüzünden erken emekli olmak zorunda kaldı. Ancak eğitim öğretim işleriyle meşguliyetini şevkle devam ettirdi. Öğretmenliği ve idareciliği boyunca ne yapıp edip öğrencilerine, stajyerlerine kitaplar okutup şiirler ezberletti. Üstelik anlamlarıyla birlikte. Ziya Paşa’nın Terkîb-i Bendi ve Tercî-i Bendi de bunların arasındadır. Genel anlamda hamaset yönüyle alakadar olduğumuz İstiklal Marşımızın şairi Mehmet Âkif Ersoy’un Safahat’ını okuttu. Okutmakla yetinmeyip pek çok Safahat hafızı yetiştirdi ve hâlâ yetiştirmeye gayret ediyor.

Türk Dili ve Edebiyatı alanından mezun kaç öğretmen, kendim dâhil, öğrencilerine Mehmet Âkif’in Safahat’ını, Ziya Paşa’nın Tercî-i Bend ve Terkîb-i Bend’ini ezberletmeyi düşünmüş veya ezberletme cesareti göstermiştir? İlahiyat fakültesi mezunu kaç öğretmenimiz, öğrencisine lise düzeyinde ders anlatabilecek matematik bilgisine sahiptir?

Çalıştığı özel öğretim kurumunda öğrencilerine, öğretmenlere ve velilere -emsalsiz bir özveriyle- rehberlik ederek danışmanlık yapmaktan geri kalmayan bu münevver öğretmeni yıllar evvel görev yaptığı okullardan bir öğrencisi “şiiri sevdiren”, bir başka öğrencisi “takım elbise alarak beni sevindiren”, diğeri ise “efendilerin efendisi” olarak tarif ediyor. “Hoş sohbeti ve nasihatleri hâlâ kulaklarımdadır.” diyenler var.

İlk öğrencilerinden Ahmet Aydın, “Sevilen, düşünce dünyamızı şekillendiren öğretmenlerimizdendi.” diyerek onun kendisine hitap şekli olan “Ahmet’im!” ifadesini örnek alıp öğretmenliği müddetince öğrencilerine aynı şekilde ismiyle hitap etmekten mutluluk duyduğunu söylüyor. Son öğrencilerinden Abdülkadir Işık ise özverili bir öğretmen olduğunu vurgulayarak “Çizgisiz kâğıda düzgün yazı yazmayı, düzenli çalışmayı, şiir defteri tutmayı ondan öğrendim. Öğretmenliğim boyunca onun heyecan ve gayretini örnek aldım. Dostluğumuz otuz yıldır devam ediyor.” diyor.

Velhasılıkelam; samimiyet ve gayretle taçlandırılmış birikimin bir öğretmeni nasıl kıymetlendirdiğini öğreniyoruz söylenenlerden. Öğretmenlik hayatı boyunca “Okula, mabede gider gibi gittim.” diyen Nurettin Topçu beliriyor düşünce ufkumuzda.

Amacımız övgüler düzerek bir şahsiyeti yüceltmek değil. İnsan olarak onun da hataları olabilir. Ancak örnek bir şahsiyetin güzel özelliklerini “örnek olsun” diye ortaya koymanın da bir vazife olduğunu düşünüyorum. Özellikle eğitim öğretimimiz, yani öğretmenlerimiz ve öğrencilerimiz adına.

Çünkü hâlâ “İki günü bir olan ziyandadır.” anlayışı ve on sekiz yaş sevdasıyla çalışan;  hâl dili ve kâl dili (eylem ve söylemleri) birbiriyle uyumlu; şahsi meselelerinden ziyade cemiyet meselelerine kafa yoran, okuyan, okutan, düşünen, düşündüren, yol gösteren, ufuk açan, fevkalade mukayese ve yorumlama kabiliyetine sahip; çalışmadan başarmak, emek vermeden kazanmak sevdasında olanların her geçen gün arttığı çağımızda “Çalışmadan, emek vermeden kazanmak ve başarmak yok; öyle bir hayat da yok.”diyebilecek kaç kişi vardır Allah aşkına, şu kalabalıkta ya da kaç eğitimci onun evsafında?

Kimden bahsettim?

Hiçbir çıkar gütmeden öğrencilerine hakikati aktaran; olduğu gibi görünen, göründüğü gibi olan; bir şekilde öğrencilerinin kalplerine, gönüllerine, hayatlarına dokunan; sevdiren ve sevindiren, kendisini gerçek anlamda talim ve terbiyeye adamış bir öğretmenden, hocaların hocası, gerçek bir eğitim neferi; kadirşinas, vefakâr, okuma ve okutma sevdalısı, cemiyetin ve bireylerin maddi manevi dertleriyle dertlenen bilge bir entelektüelden, yani Harun Karakuş Hoca’dan bahsettim. Öğrencisi olanlar, bir şekilde yolları kesişip tanışanlar onu bilir.

Benimse zihnimi yıllardır hep şu soru kemirir: Bilgisiyle, birikimiyle, gayretiyle, samimiyetiyle, çalışkanlığıyla, özverisiyle, duruşu ve örnek kişiliğiyle, buluş gücüyle, rehberlik becerisiyle temayüz etmiş, donanımlı ve bilge öğretmenlerin (akademik bir ünvanı olmasa da) öğretmen yetiştiren fakültelerde değerlendirilmesi mümkün olamaz mıydı?

Öğretmenler Gününü vesile ederek iyi bir öğretmenin özelliklerini saymak yerine “İyi ki öğretmenimiz oldu” denilesi, kalplere dokunan bir öğretmeni örnek özellikleriyle anlatmanın daha isabetli olacağını düşündüm.

Öğrencilik yıllarımızda kalplerimize dokunan öğretmenlerimizi asla unutmayalım temennisiyle “daima kendini geliştiren, düşünen, düşündüren, kalplere dokunan, yol gösterip ufuk açan, sevdiren, sevindiren, güzel hasletleriyle örnek olan” tüm öğretmenlerimize sağlıklı, mutlu ve huzurlu bir ömür, vefat edenlere rahmet diliyorum.

Mustafa USLU