Önce söz vardı muhayyilede duyguların hammaddesi. Dimağdan kalbe seyreden yolculukla coştu bir çağlayan misali. Döküldü kalp şelalesine… Kabına sığmayan sözün sultanı dokundu gönül teline… Bazen göz pınarlarını coşturdu, hüzne gark etti yürekleri… Kimi zaman mutluluk vadisinde koşturdu gönül atına binen yiğitleri… Asırlar geçse de, zamana meydan okur bazı değerler. Yüreğin...