Mevlânâ, iyi, güzel ve kâmil insan, ideal insan, toplumu îkaz ve irşâd edecek keyfiyetli insanın hasretiyle alâkalı olarak aşağıdaki hikâyeyi nakletmektedir. “Bir gece vaktiydi. Evimden dışarı çıktım. Kırlarda geziyordum. Bir adamcağızın elinde fenerle dolaştığını gördüm: «–Bu gece karanlığında ne arıyorsun?» diye sordum. Adam: «–İnsan arıyorum.» diye cevap verdi. Ona dedim...