‘’Kendisiyle barışık olmak’’ deyimini uydurdu kişisel gelişimciler. Ne demek kendisiyle barışık olmak? Hiçbir şeyi dert etmeyen, mahalle yanarken saçını tarayan insan türüne deniyor bazen… Bazen de cahilliği ile, kilolarıyla, beceriksizliğiyle dalga geçene deniyor… Mütevazılık diye yutturulan bir tür zevzeklik yani… Kendisini geliştirme, dönüştürme gayreti olmayan, çapsız, fikirsiz, gâilesiz insan çeşidi....