-1999 Gölcük depreminin minik şehitlerine-
Yağmur vurdu, yağış vurdu, sel vurdu,
Dört duvara dört demirden el vurdu,
Bir Allah’tan utanmayan kul vurdu.
Dünyamı dibinden oydular anne,
Oyuncak evime kıydılar anne.
Gerçek miydi, rüya mıydı gördüğüm?
Yer yarıldı, yollar oldu kördüğüm,
Çırptım kanadımı, çözüldü düğüm.
Beni bir beşiğe koydular anne,
Altıma kuş tüyü yaydılar anne.
Aldım duasını bir yüce dağın,
Çıktım tepesine yedi kat göğün,
Bir gül bahçesinde başladı düğün.
Beni bedenimden soydular anne,
Yıldızlar oyuna doydular anne.
Bu âlemde ölü değil, diri var;
Her çocuğun cennette bir yeri var,
Annesini çok özleyen biri var.
İçimden geçeni duydular anne,
Seni de benimle saydılar anne.
Yusuf DURSUN
Eylül 2000
Yenibosna / İstanbul