Batının ilerlemeci dünya görüşü ileriyi hep mutlu gösterdi. Bu nedenle insanı geleceğe odakladı. Gelecek uğruna, yaşanılan gün feda edildi. Her şey bir gün güzel olacaktı, mutluluk ileride yaşanılacaktı. Bu yüzden geleceğini güzel yapmak isteyenler, bugün, çok çalışmalıydı. Böylece gelecek ile çalışmak birbirine bağlı hale getirildi. Batının kapitalizmini ayakta tutan, bu, geleceği satın alma güdüsü oldu. Satın alabilmek için çok çalışmak, çok çalışmak için de eğitimli olmak gerekiyordu. Bu yüzden de üç yaşından itibaren insanlar, zorunlu-zorunsuz eğitimin bütün seviye ve aşamalarında çok çaba sarf etmeli, başarılı olmalı ve böylece geleceğini garantiye almalıydı. Bunun yanı sıra aynı insan, sağlığına ve bedenine dikkat etmeli; spor yaparak, beslenmesine dikkat ederek yaşlanmamalı, genç kalmaya çalışmalıydı. Gelecek böylece, insanları kendine köle yaptı.
Peki, insanın bu türden bir fetişizmle geleceğini kurgulaması doğru mudur? Geleceği, nereye koymalıyız? Dahası gelecek, insanın sorumluluğunda mıdır? Buna en güzel cevabı Peygamberimiz veriyor: “Yarın kıyametin kopacağını bilseniz bile bugün elinizdeki fidanı dikiniz.” Yani insana, “ne işle meşgul isen, o işini yapmaya devam et, velev ki çok büyük sorunlar olsa bile” diyor gibi. Bir başka deyişle “gelecek kaygısıyla gününü heba etme” diyor sanki.
Tedbir ve tevekkül ilişkisi, geleceği insanın ellerinden alır. Evet, insanın geleceğini düşünmek diye bir derdi olmamalıdır. Dert edecekse yaşadığı günü dert etmelidir. Bir başka deyişle insana düşen tedbir almaktır. Tevekkül eden için gün insanın; gelecek Allah’ındır. Ama bu, günün de değerli olduğu anlamına gelmez. Gün, tedbir için dert edilecek bir zamandır; dikkatli, rikkatli ve hakça yaşama zamanıdır. İnsan için değerli olan, ona yol gösteren, kılavuzluk eden, mihmandarlık eden tek yer, geçmiştir. Bu nedenle geleceği değil, geçmişi düşünmektir insana düşen. Geçmiş, insana yol gösterir; toplumlara kılavuzluk eder; yerini sağlamlaştırır. Geçmişi düşünmenin insanı olgunlaştıran tarafı da oldukça değerlidir. Geçmişin insanı olgunlaştırması demek, daha az hata yapan insan olmak demektir. Ellinde bir sürü alet edevat olan bir ustayla sadece bilgisi olan iki ustayı karşılaştırırsak mesele daha iyi anlaşılır.
Çünkü geleceği düşünmek insanı hırslı, hızlı, düşüncesiz, pragmatik, oportünist ve bencil yaparken geçmişi düşünmek insanı acelesiz, sakin, yavaş, sükûnet ehli ve şükreden yapar. Gelecekçiler ilerideki muhtemel mutluluğu hayal ederken, geçmişi düşüneneler bugünde saadettedirler.
Peki, tümüyle sevimsiz bir şey midir gelecek? Elbette değildir. Sadece gelecek diye bir derdimizin olması, buna takılıp kalınması sevimsizdir. Geçmişi düşünmenin insana kazandırdığı ferasetle ve basiretle, gelecek, bir uğrak haline gelebilir. Hayatın bir yol, insanın da burada bir yolcu olması ancak böyle anlaşılabilir. Evet, bu yolda uğraklar var ve buralara sağlıcakla gitmenin şartı, geçmişi rehber etmektir.
Geçmişini, üstünde taşımalı insan. Hatasıyla sevabıyla bu geçmişle yol alınmalı. Geçmiş, bu nedenle, eğitimin özünde yer almalıdır. Bunun yolu, kendi hayatını kendi yaşayabilen insanlar yetiştirmektir. Geçmiş, böylece tecrübe halini alır. Bu da insanı olgunlaştırır. Bugün 20 yaşında olup da anlatacak bir hikâyesi olmayan insanların yetişiyor olması, düşünecek, tecrübe sahibi olunacak bir hayat yaşamıyor olmalarından kaynaklanıyor. Mesela bir çocuk, bir genç okula kendi başına gidemiyor; atlıyor servisine, ulaşıyor okuluna. Oysa otobüse binmesi, insanları seyretmesi, düşkün olana yardım etmesi, en azından vicdanının sızlaması, elindeki parayı yetiştirecek şekilde yaşaması için hayatın içinden okuluna gitmesi gerekirdi. Ama servise binerek okula gitmesiyle bu çocuğun veya gencin elinden öğrenme duygusu alındığı gibi geçmişi de alınıyor.
Sonuç olarak; empati kurulamayan tarih, duyguyla yoğrulmayan edebiyat, sembollere indirilmiş matematik, laboratuvara hapsedilmiş kimya, şehvete odaklanmış musiki, şirke bulaşmış kültür, kapitalizme kilitlenmiş öğrenci ve kültürden soyutlanmış öğretmenlerle mevcut eğitim, geçmişi olmayan insanlar üretiyor, geçmişi kötülüyor, geleceği putlaştırıyor. Sözün özü yaşadığımız modern zamanlarda eğitim, artık, yoldan çıkmıştır. Bu nedenle insanı da yanlış yöne götürüyor. Yani geleceğe.
Hocam ,geçmiş gelecek arasında ,şimdiki vurgu çok güzel olmuş ,ellerine sağlık